Project team

Ik heb samen met Gerard van Haren het initiatief genomen voor dit project. Mijn vader Frederik Willem Bloemhard heeft meegevochten in de Timor guerilla oorlog tegen de Japanse bezetter. Mijn vader was de enige persoon in onze familie, die niet in een Jappenkamp heeft gezeten. Mijn vader heeft weinig over de oorlogsperiode verteld, vandaar dat ik op zoek gegaan ben naar het verhaal over het verzet in Timor. Ik ben zeer geïnteresseerd in de geschiedenis van Nederlands Indie en met name de 2e wereld oorlog periode. Ik ben ook gastdocent van  de Stichting Gastdocenten WO2 en geef gastlessen over Nederlands Indië op basisscholen, met name in onze gemeente Stichtse Vecht. Ik ben geboren in Manokwari (voormalig  Nederlands Nieuw Guinea) en ben nu woonachtig in Breukelen. Ik ben Delfts elektrotechnisch ingenieur en heb 42 jaar diverse ICT management functies bekleed. Mijn laatste functie was CIO bij Aegon. Inmiddels ben ik  gepensioneerd en een zeer actieve vrijwilliger voor diverse organisaties.

In 2015 nam Leo Bloemhard contact met mij op. Hij had mijn webpagina over mijn in 1962 overleden vader, onderluitenant Henri van Haren,  als Bronzen Kruis drager en Timor 1942 strijder gelezen. Over en weer hebben we informatie uitgewisseld. In 2019 vertelde Leo mij dat hij met het idee rondliep om over de Timor Guerrilla strijd subsidie aan te vragen voor een documentaire om onze vaders te eren. Op zijn verzoek om hiermee aan deze strijd meer bekendheid te geven heb ik ja gezegd. Als gepensioneerd milieu-inspecteur heb ik daar de tijd voor. Hulp daarbij is de inhoud van een grote plaatstalen groene legerkist met daarin documenten, foto’s, negatieven e.d.  van mijn ouders. Deze documenten en foto’s heb ik gebruikt bij het maken van de stamboom en nu voor ons Timor 1942 verhaal.
Tijdens gesprekken met kennissen uit Indië vertelde mijn vader, wijzend op de attributen in huis en de legerkist, over de KNIL-expedities, de strijd in Timor, de NEFIS-periode en de Politionele Acties en wij luisterde mee. De verhalen lezende van zijn medestrijders in Timor bevestigen zijn verhalen. Het is mooi als we deze verhalen ook aan ander nazaten van Timor 1942 guerrillastrijders en andere geïnteresseerden kunnen vertellen. Onze Australische counterpart helpt ons, want ook zij zien in dat het KNIL-aandeel in deze strijd verteld mag worden.

Brads grandfather Jan Willem Zylstra served in garrisons on Java prior to the outbreak of war. Ordered to Dutch Timor in December 1942, he was then attached to the Portuguese Timor expedition. After evacuation aboard the Tjerk Hiddes in December 1942, he attended the Australian Army school of Intelligence in Victoria and the jungle training centre in Queensland before returning to Dutch soil at Merauke. Briefly attached to the US 8th Army on Biak, the war ended for Jan with the KNIL support of the Australian 7th Division landings at Balikpapan in 1945.
After leave in Australia, Jan Zylstra (Brad’s grandfather) returned to The Netherlands with his family to attend Staff College from 1947 to 1949. After the disbanding of the KNIL following the Round Table Agreement, he emigrated to Australia permanently in 1950. Brads father Jan, grandmother Willy, and uncle Wim were interned in a Japanese camp on Java from 1942 to 1945.
Brad Zylstra is a defence facilities manager living in New South Wales, Australia. With three KNIL officers amongst his forebears, and a keen interest in military history since a young age, he began researching his family’s World War 2 history 20 years ago. He is married to Gaynor, and father to Fien, age seven.

Brad is honoured to be involved in the KNIL Timor project, and hopes the work continues to grow in the future, preserving the tremendous story of the guerillas who “did not surrender”.

In mijn familie was de geschiedenis van de tweede wereldoorlog in Nederlands-Indië voortdurend op de achtergrond aanwezig. Mijn vader was krijgsgevangene van Japan in Pakan Baru (Sumatra) waar hij onder erbarmelijke omstandigheden aan de Pakan Baru spoorweg dwars door het oerwoud van Sumatra moest werken. Van mijn vier ooms hebben er twee in Indië in een Jappenkamp gevangen gezeten, een in Japan bij Hiroshima en een is door de Japanners onthoofd op het eiland Tarakan. Toen Leo Bloemhard mij vertelde over het verhaal van de Nederlandse KNIL strijders die op Timor in 1942 samen met Australische commando’s zich hadden verzet tegen de Japanners en dat zijn vader een van hen was, was ik dan ook meteen geïnteresseerd in zijn idee om subsidie aan te vragen voor een project om dit verhaal te publiceren in boekvorm. Ik wil graag meewerken aan de totstandkoming van het verhaal van de strijd op Timor omdat ik het belangrijk vind dat het Nederlandse publiek kennis kan nemen van de inzet van Nederlanders in de strijd tegen de Japanners en de unieke Nederlandse samenwerking met de Australiërs. Nu ik als telecommunicatiemanager gepensioneerd ben kan ik meer tijd besteden aan mijn hobby, geschiedenis, waar ik al bij mijn studie, ingenieur in de Toegepaste Wiskunde, belangstelling voor had Ik hoop dat we met ons boek alsnog een monument oprichten voor de Timorstrijders.

Dag allemaal, mijn naam is Robbert van Leeuwen en ik heb het geluk om aan het project over de Guerrillastrijd op Timor te mogen werken. Aan de Universiteit Leiden heb ik Japanstudies gestudeerd en volg ik nu een master geschiedenis aan dezelfde universiteit. Mijn specialisatie is Koloniale en Mondiale geschiedenis, met een interessegebied op de dynamiek tussen het Westen en Japan met betrekking op de Aziatische koloniën. Daarnaast doe ik veel onderzoek naar Nederlands-Indië. Dit project past hierdoor heel goed bij mijn interessegebieden en ik ben dan ook zeer enthousiast. Door Corona is het nu helaas lastig om de archieven te bezoeken, maar via een grote hoeveelheid digitaal materiaal kunnen we gelukkig hard aan de slag. We doen ons uiterste best om er een interessant en mooi boekwerk van te maken. Mocht u vragen hebben, opmerkingen of willen bijdragen, schroom dan vooral niet om contact op te nemen!

Via de oproep aan de “Nazaten van Timor veteranen” in de Nieuwsbrief van Pelita kwam ik in contact met Leo Bloemhard. 
Zijn oproep kwam als geroepen, want mijn vader Leendert Thomas is ook een Timor veteraan. Ik heb dat later pas ontdekt omdat er bij ons thuis weinig tot niets over “vroeger” werd gesproken.

Ik begreep wel van mijn vader, dat Timor een belangrijke rol in zijn leven speelde, af en toe werd het KNIL genoemd en Timor–Dilly. Thuis werd er bewust gezwegen over de oorlog in voormalig Nederlands-Indië.

Door mijn beroep als maatschappelijk werker, kon ik later pas begrijpen dat mijn vader leed aan een onverwerkte PTSS (posttraumatisch stresssyndroom). Helaas stierf mijn vader toen ik 13 jaar was. Na zijn overlijden hoorde ik van mijn moeder van een bestaan van een dochter van mijn vader in Australië. Ik wist nu van haar bestaan, maar zij waarschijnlijk niet van het bestaan van haar halfbroers en zussen. Met deze gedachte ben ik een zoektocht gestart naar mijn halfzus. Ik had vele vragen: waarom was mijn vader in Australië, wat deed hij daar, was hij getrouwd, waarom had hij nooit iets gezegd? Ik ben gaan speuren en vond informatie over mijn vader en zijn oorlogstijd in Nederlands-Indië en Australië.

In 2015 (ik was 57 jaar, de leeftijd waarop mijn vader was gestorven). Heb ik op het 10-jarig jubileum van Bronbeek een korte voordracht mogen houden: “Ik zoek mijn halfzus en vind mijn vader”. Ik heb mijn halfzus niet gevonden, maar mijn vader postuum eer kunnen bewijzen.

Mijn vader werd in zijn twintiger jaren in de Tweede Wereldoorlog als KNIL-militair naar Timor gestuurd. Hij heeft meegevochten in een guerrillastrijd in het ruige gebied op Timor tegen de Japanse bezetter. Het had hem gevormd, maar ook getekend.
Na zijn strijd op Timor als onderdeel van het KNIL werd de strijd met de geallieerde troepen voortgezet tegen de Japanse overheerser op Borneo-Balikpapan. Hier ontmoetten mijn ouders elkaar. Na de capitulatie van Japan volgde de Bersiap, de strijd om het behoud van Nederlands-Indië/de politionele acties en de opheffing van het KNIL. Mijn vader werd als onderdeel van de speciale troepen onder de Koninklijke Landmacht (KL) geplaatst. Mijn vader en gezin werden in 1951 per boot naar Nederland gerepatrieerd. Hierop volgde ontslag omdat de voormalig KNIL-soldaten geen aansluiting kregen bij de KL in Nederland waarop werkloosheid volgde. Mijn ouders en hun gezin kwamen in contract pensions terecht. In 1955 kozen zij voor een nieuw bestaan in de tropen nl. Nederlands Nieuw-Guinea.
Daar, raakte hij weer betrokken in de strijd tegen Indonesië om Nederlands Nieuw-Guinea. Mijn moeder en de kinderen zijn in 1962 naar Nederland gerepatrieerd, mijn vader kwam later.

Mijn vader had ook deze strijd overleefd en het verblijf in Nederland was nu voorgoed. Al deze ingrijpende gebeurtenissen hebben een wissel getrokken op het bestaan van mijn ouders. Mijn vader werd ziek. In 1972 is mijn vader na een lang ziekbed op 57-jarige leeftijd gestorven.

Ik vind het belangrijk dat deze onderbelichte strijd op Timor onder de aandacht wordt gebracht. Daarom vind ik ons onderzoek zo belangrijk. De strijd om vrijheid die onze vaders en alle betrokkenen op Timor hebben gestreden, moet meer bekend gemaakt worden.

De informatie die wij als projectteam over het KNIL verzet in Timor vergaren is ook belangrijk voor mijn persoonlijke zoektocht naar mijn halfzus. En ik hoop daarbij mijn bloedverwant(en) in Australië te vinden.

Mijn naam is Ineke Bakker. Ik ben geboren in het OLVG te Amsterdam op 19 mei 1951.  Mijn ouders woonden toen in Weesp, zijn in 1956 naar Australië geëmigreerd (Toowoomba) en teruggekomen naar Nederland. Uiteindelijk woonden ze in Zutphen. Mijn opleiding is MMS/ Top HAVO en Pabo. Ik heb altijd in het speciaal onderwijs gewerkt als leerkracht op de LOM-school te Delft en Hoogezand-Sappemeer. In Delft ontmoette ik mijn man: Paul Janssen. In 1986 kwamen wij te wonen in Bosch en Duin. Ik had werk als directeur van een school voor LZK (langdurig zieke kinderen) in Overvecht/ Utrecht. Na het overlijden van mijn ouders in 2001 en 2002 kwam de hele Indië bibliotheek bij mij terecht. In 2004 begon ik met de cursus ‘Levensverhalen schrijven’ die plaatsvond in Pelita Den Dolder. Door deze cursus ontdekte ik dat mijn ouders heel wat papieren nagelaten hebben over hun belevenissen in Nederlands-Indië. Dat ben ik gaan ordenen en ontdekte telkens meer. Nu ben ik bezig daar een boek van te maken om na te laten aan mijn nichtjes en neef. Wij hebben geen kinderen. Mijn ouders waren: Jakob Bakker (1908-2001) en Gesina Broerse (1911-2002). Ik ben de oudste van de drie kinderen. Mijn beide ouders hebben WO II in Nederlands-Indië doorgemaakt. Mijn vader had in 1932 voor het KNIL getekend. Op verlof in 1939 heeft hij mijn moeder ontmoet. Hij werd door de oorlogsdreiging vervroegd teruggeroepen naar Nederlands-Indië. Mijn moeder trouwde hier ‘met de handschoen’ en reisde hem op 28 november 1939 achterna. Mijn vader was gelegerd in Tjimahi en daar verbleven ze tot de oorlog met Japan begon. Mijn vader werd met onbekende bestemming op transport gezet en kwam op Timor terecht waar hij guerrilla vocht tot de ontsnapping met de Tjerk Hiddes. Mijn moeder was Rode Kruis verpleegster en meldde zich voor dienst aan het front. Zij kwam op Tarakan terecht waar de oorlog in Nederlands-Indië begon, werd geïnterneerd en kwam uiteindelijk terecht in het kamp te Kandangan in zuid Borneo. Van mijn ouders hoorde ik wel anekdotes, maar nooit het hele verhaal. Door het schrijven van het boek, zie ik de samenhang en wordt het een verhaal. De belevenissen van mijn vader op Timor is er een onderdeel van. Ik doe graag mee met de projectgroep hierover.

Bas Kreuger (Delft 1962) studeerde zeegeschiedenis aan de RU Leiden. Na zijn afstuderen werkte hij bij het Militaire Luchtvaart Museum in Soesterberg en het Luchtvaartmuseum Aviodrome. Van 2004 – 2015 was hij directeur van het Nederlands Vestingmuseum in Naarden. Vanaf 2015 werkt hij vanuit zijn bedrijf KreugerinKultuur aan projecten in erfgoed, musea, exposities en historisch onderzoek. www.kreugerinkultuur.nl

Vanaf zijn afstuderen is Bas gefascineerd door Indische geschiedenis wat begon met zijn doctoraal onderzoek naar de ondergang van Zr Ms stoomkanonneerboot Onrust op de Bandjermasin rivier in Borneo in 1859. Voor het Luchtmachtmuseum deed hij onderzoek naar 120 Squadron ML-KNIL en in 1999 is het museum in het Sentanimeer in Nieuw-Guinea op zoek gegaan naar het wrak van een P-40N Kittyhawk jachtvliegtuig zoals gebruikt door dat squadron.Vanuit het Vestingmuseum deed hij in 2007 onderzoek naar het vestingeiland Tarakan in WOII en het aldaar nog aanwezige Nederlandse kustgeschut.Vanaf 2015 is hij bij diverse onderzoeken betrokken naar militair erfgoed in Nieuw-Guinea en Australië. In 2019 maakte Bas deel uit van een expeditie naar de Vogelkop van Nieuw-Guinea op zoek naar een gecrashte Amerikaanse B-25 bommenwerper. Hierover schreef hij het boek KAIS (https://www.bol.com/nl/p/kais/9300000000083376/).